سایت دکوراسیون داخلی - دکوراسیون منزل

پروژه ی طراحی معماری و دکوراسیون داخلی ویلا 3S در زمینی وسیع در شهر گراتس گایدورف بنا شده و با وجود اینکه کارفرما بودجه ی قابل توجهی برای آن در نظر گرفته بود و قصد ساخت خانه ی بسیار بزرگی را داشت، اما مساحتی که اجازه ی ساخت به آن داده شد بسیار کوچک تر از چیزی بود که تصور می شد.

توصیف خانه، ابراز مجموعه ای از تناقض هاست: ساده و هم پیچیده، واضح و هم بازیگوشانه، کوچک و هم بزرگ، نامتعارف و بی نظیر و هم قابل سکونت برای زندگی روزمره. با اینکه معماری و طراحی دکوراسیون داخلی این خانه، از سایر بناهای مسکونی متفاوت است اما برعکس آنچه که ممکن است به نظر برسد، زندگی در آن بسیار راحت و با آسایش همراه است. یکی از ایده های اصلی، دخالت دادن محیط در طرح بود. مرز بین خانه و باغ تا جای ممکن سیال و منعطف ساخته شد، بدین منظور که زندگی داخلی را به سوی فضای بیرونی گسترش دهد. تا حد ممکن مرزهای بین داخل و خارج و دکوراسیون داخلی و خارجی، گنگ و نامشخص طراحی و عوامل تفکیک فضایی، از بین متریال های شفاف و غیر صُلب انتخاب گردید. دیوارهای شیشه ای به درهای کشویی بزرگ تجهیز شدند. تراس ها تا داخل خانه کشیده شده و محدوده های مسقف، مرزها را گنگ نمودند.

در دکوراسیون منزل این پروژه، از محل نشیمن تراس جنوبی، یک تا خوردگی در بالای دیوارهای بیرونی آغاز میشود که تا روی سقف ادامه پیدا کرده و سازه ی ساختمان را در پوشش خود می گیرد و بدین طریق سقفی را شکل می دهد که از لحاظ فرمیک، با سقف کاذب های رایج متفاوت است. این تا خوردگی از نظر فضایی، محدوده های مختلفی را به وجود می آورد که هیجان بیشتری به مجموعه می دهد. در پیِ فضا و پرسپکتیوی که بدین طریق حاصل شده، خانه و دکوراسیون منزل از زوایای مختلف، متفاوت به نظر می رسد. ارتفاع سقف اتاقهای داخلی که گاهی به چهار متر هم می رسد باعث می شود که خانه بسیار بزرگتر از اندازه ی واقعی خود به نظر برسد. طراحی دکوراسیون داخلی و چیدمان خانه حول یک هسته ی مرکزی که شامل فضای آشپزی، غذاخوری و نشیمن می شود، شکل گرفته است. درهایی بزرگ و کشویی در بین اتاق ها و فضاهای داخلی نصب شده و ارتباط بین آنها و حریم لازم در هر یک را فراهم می آورد که در صورت بسته شدن هر یک از این درها، هر اتاق، از دید مخفی شده اما همچنان از طرف  دیگر، دسترسی خود به فضای بیرونی را دارد؛ حتا حمام هم تراس نیمه شفافی دارد که با درهای تا شوی عریض، قابل تبدیل شدن به یک اتاق داخلی ست. مصالح اصلی خانه، آجر و دیوارها و سقف از جنس بتون هستند. این سقف که همچون یک منبع ذخیره ی گرمایی عمل می کند و هوای مطبوعی برای داخل خانه فراهم می کند، از بیرون، با چوب پوشیده شده و همچون سایبان و محافظی برای تمام خانه است که تراس و سقف را، از نظر بصری در یک کلِ مجسم جای می دهد.

منبع: سایت دکوراسیون داخلی شاه توت به نقل از مجله هنر معماری 27

گروه معماران " انجمن دیوار چین " در رابطه با دکوراسیون منزل خانه های زیرزمینی خانه ای را طراحی کرده اند که نسبت به تعامل رابطه ی فضای درون – بیرون رویکردی کاملا متضاد داشت. دکوراسیون منزل «خانه ی سوئیت کیس» به معنی چمدان که گری چانگ، بنیان گذار موسسه معماری و طراحی صنعتی اِج دیزاین (EDGE Design)، در سال 2002 در هنگ کنگ طراحی و دکوراسیون داخلی کرد به جای اینکه در تعامل با فضای باز باشد، مانند یک عنصر پنهانی و مرموز با فضای زیرِ زمین در ارتباط است. این خانه ای ست که به اصطلاح باید کشف و رمزگشایی شود و مانند هر خانه ی دیگری تمام زوایا و جزئیات نما و فضای درونی و دکوراسیون داخلی خود را به راحتی بروز نمی دهد. درهای بزرگ این خانه در کف قرار دارند و رو به فضاهای وسیع غذاخوری، حمام و انبار باز می شوند.

مانند یک جعبه ی جواهرات یا صندوق مهمی که برای پنهان نگه داشتن وسایل ارزشمند استفاده می شود، این خانه و دکوراسیون داخلی آن نیز لایه های پنهانی زیادی دارد که باید با صرف زمان و دقت زیاد آنها را پیدا کرد. گری چانگ با ایجاد فضایی رمزآلود، با ایجاد سانسورهای بصری و در خفا قرار دادن ها سعی در خلق ایجاد فضایی خیال انگیز و دکوراسیون منزل رویایی نموده است.

خانه ی چوبی سوئیت کِیس با الوارهای طویل و مستحکم خود، مقیاس و ارگونومی انسانی را لحاظ کرده و خارج از آن هیچ عاملی وجود ندارد که به دید بصری یا حسی ِ کاربر از عمق و وسعت فضا کمک کند. تنها همین خانه است که دیده و احساس می شود، با اتاق هایی که مانند حفره هایی مدفون در زیرِ زمین هستند، از بیرون اصلا دیده نمی شوند و متقابلا به بیرون هم دید ندارند. بنایی که با چنین ایده خلاقانه ای طراحی و ساخته شده و تا حدی یادآور بازیگوشی های بچه گانه و میل به سرکشی در اطراف و کشف گوشه های پنهان خانه ها است، از طرفی شبیه به سلول و از منظر دیگر (به علت نحوه ی باز شدن در اصلی ورود به خانه که در کف قرار دارد و پلکان کرکره ای آن) شبیه به اتاق های زیر شیروانی ست که همیشه محلی منزوی و رمزآلود بوده است.

همیشه ایجاد دکوراسیون منزل با فضایی گرم و کنجی صمیمی در قسمتی از فضای نیمه عمومی خانه های بزرگی که معمولا افراد زیادی در آنجا رفت و آمد می کنند یکی از دغدغه های طراح داخلی است که اگر رعایت نشود به راحتی می تواند خانه را تبدیل به محیطی سرد و بی روح کند. حال همین استراتژی در خانه ای به مساحت تنها 75 متر مربع به کار رفته است. آتلیه باؤ-واؤ که در سال 1992 و در توکیو ژاپن تاسیس شد و به نگرش انتزاعی و خلق نامتعارف فضاها معروف است، در پروژه خانه ی جی.اِی.ای (GAE) دست به ابتکار جالبی زد. در قسمت مرکزی این خانه که در سال 2003 برای آکیرا و میوکو ناگِی طراحی و دکوراسیون شد، اتاق کار و مطالعه قرار دارد اما محدوده ی این فضا در کف خانه به عمق فرو رفته، گویا در حال غرق شدن و پایین رفتن است؛ فضایی عالی برای آکیرای روزنامه نگار که هم کنج خلوت خود را برای تمرکز و خوب نوشتن در اختیار داشته باشد و هم وجود همسرش را در نزدیکی خود احساس کند.

دکوراسیون داخلی این فضا با دیوارهای این بخش از خانه، که مانند گودالی در عمق زمین فرو رفته و فاقد سقف است، با قفسه هایی انبوه از کتاب و مجلات پوشیده شده است: هم کتابخانه است و هم دفتر کار. مدیران جوان آتلیه، یوشیهارو تسوکاموتو و مومویو کایجیما، این خانه را به عنوان جرئی از سری پروژه های خود، که عنوان “Pet Architecture” را به آنها داده اند، در شهر پر ازدحام توکیو ساخته اند که در همه ی آنها، مانند خانه ی جی.اِی.ای ، فضاهای کوچکی در دکوراسیون داخلی ساختمان وجود دارد که به علت کمبود جا ، بسیار کاربردی ست و به علاوه، مصداق همان محو شدن تدریجی مرزها و ادغام فضاها در دنیای امروزی هم هست. مزیت اصلی زندگی و کار در خانه هایی که با ایدئولوژی تفکیک/ادغام فضاها و دکوراسیون منزل ساخته شده اند، این است که هم تنهایی و سکوت لازم برای فعالیت و تمرکز کاری را در اختیار دارید و هم در کنار سایر اعضای خانواده به سر میبرید، هم در خانه هستید و هم محیط کار مطلوبتان را در نزدیکی خود دارید؛ در ضمن به شیوه ی خلاقانه ای هم از فضا حداکثر استفاده را کرده اید.

در بخش مقالات سایت میتوانید مقاله های مربوط به دکوراسیون داخلی ، دکوراسیون منزل ، دکوراسیون اداری و بازسازی ساختمان را مطالعه نمائید. لطفا در صورت استفاده از مطالب، لینک سایت را به عنوان منبع درج نمائید.

منبع: سایت دکوراسیون داخلی شاه توت به نقل از مجله هنر معماری

  پروژه بازسازی تراس هارلم كه در سال 2010 در طبقه سیزدهم یك ساختمان مسكونی  (مشاع) در هارلم نیویرك اجرا شده ، شامل طراحی و بازسازی تراسی به ابعاد 5/5*9 متر (50 مترمربع) است. در ابتدا این تنها یك تراس بود كه از سه طرف به طول 4/1 متر ریل كشی شده، مانند سایر تراس های معمولی در این ساختمان، كف آن نیز از بتن بود و چشم انداز فوق العاده ای به پارك مركزی و افق شهر نیویورك داشت. قرار گرفتن این تراس در نمای جنوبی باعث شده بود تا از گرما و نور زیادی بهره مند باشد اما ریل كشی كوتاه جانب غربی حریم و امنیت كافی را در مقابل تراس های مجاور فراهم نمی كرد.

خواهران حریری در طراحی دكوراسیون داخلی و بازسازی این تراس، از سنترال پارك و مضمون "حضور طبیعت در محیط شهری" الهام گرفتند. فرم ظاهری آن در ادامه ی سری كارهای تجربی آنها با فرم های هندسه ی فراكتال (ساختاری كه هر جزء آن به كلّش شباهت دارد)، شكسته ی شفاف و تاخورده است و مانند تمام المان ها و تركیب بندی های فراكتال، هر قسمت صورتی از سایر بخش ها و طرح كلی است كه در مقیاس بزرگتر استعاره ای از اتصال به طبیعت و كیهان را بیان می كند.

كف تراس با تخته هایی چوبی پوشیده شده و در بخش هایی این مصالح با یك تاخوردگی به حالت دیوار عمود یا سقفی پوشاننده تغییر شكل داده اند. دیوارها به محلی برای نشستن تبدیل می شوند و جعبه های ابزار باغبانی را درون خود نگه می دارند. سیستم نورپردازی آن، در تشدید زیبایی های طرح، در طول شب این محدوده را با نوری متمركز و غیر مستقیم روشن میكند. تداوم و سیالیت بین بخش های مختلف سازه، فضا و متریالی كه در آن به كار رفته است، باعث شده تا فضای تراس وسیع تر از آنچه هست، به نظر برسد. در فضای دكوراسیون داخلی این تراس می توان در محلی سرپوشیده غذا خورد، در فضایی روباز از تابش آفتاب لذت برد و یا به دیوار تكیه كرد و از چشم انداز پارك و كلان شهر معروف دنیا لذت برد.

اگر از داخل اتاق نشیمن به تراس نگاه كنید، به نظر می آید كه فضایی بسیار بزرگ و دلباز باشد؛ یك اثر هنری كه بازی ماهرانه ی نور و سایه در آن گریزی به سازه های شفاف و بلورین طبیعت است.

منبع: سایت دكوراسیون داخلی شاه توت به نقل از هنر معماری

طراحی از دفتر دِآ : نادر تهرانی و مونیکا پانس دِلئون                                 BANQ Rectaurant

بوستن، ماساچوست، امریکا، 2008

نیازهای برنامه و دکوراسیون داخلی رستوران بنکیو به مساحت 325 متر مربع تنها شامل یک اتاق غذاخوری خصوصی بود که میتوانست محصور باشد. بخشی از فضای دکوراسیون داخلی با نیمکت های طویلی با قابلیت جادهی 20 نفر اشغال شده و اتاق مخصوص نوشیدنی و یک فضای استراحت / کافه ی مجزا نیز در طراحی داخلی پیش بینی شده است.

طی بازدید از فضای اولیه و ملاقات با مشتریان، معماران و طراحان دکوراسیون داخلی دریافتند که بنا از سیستم های سازه ای و مکانیکی ای بهره مند است که امکان ترکیب با فضاهای داخلی را دارد. شاید ساده ترین  راه حل میتوانست این باشد که سقف، داکت ها و لوله کشی را به رنگ سیاه در آورند تا به این ترتیب محو و از دیدرس پنهان شوند، ولی هزینه ی ساخت و ساز تقریبا 5/1میلیون دلاری ( به جز تجهیزات آشپزخانه ) به آنها اجازه داد تا دست به اقدام جالب تری بزنند. نادر تهرانی می گوید سوالی که برای تیم دِآ مطرح شد این بود که "چطور همه چیز را به سمت جلو پیش برده و چنان کنترل کنیم که هم از مزیت ارتفاع بهره مند شویم و هم بیشترین انعطاف پذیری را به پلان و دکوراسیون رستوران بدهیم؟"

وی پاسخ را هنگامی که در حال عبور از فرودگاه شیفول آمستردام بود یافت. او دید که سیستم فلزی سقف این فرودگاه به عنوان زورقی قابل رؤیت و پنهان کننده ی زیرساخت های پشت خود عمل می کند. به جای فلز، معماران و طراحان دکوراسیون داخلی سیستم عجیبی از تخته های چندلای درخت غان بالتیک را به روش CNC milling ساختند. به منظور به کار گیری تاسیسات به جای چشم پوشی از آنها، معماران آنها را تبدیل به بسته های کوچک کردند. حرکت موجی سقف کاذب ، هنگامی که پیرامون خود را می پوشاند و به ستون ها، اتاق نوشیدنی، سیستم آبپاش، داکت ها، پنجره ها و حتی علائم خروج می رسد، خود را بهتر نشان می دهد.

یکصد و شصت و هشت تخته سه لای شیاردار (هر یک مشتمل بر چهار تا ده جزء سازنده) توسط گیره های فلزی در طول سقف رستوران آویخته شده و از جلو به عقب اتاق ادامه می یابند. هیچ دو قطعه ای شبیه به هم نیستند. ضخامت این خطوط شیاردار از سه سانتیمتر در نزدیکی دیوارها تا 15 سانتیمتر در وسط و 45 سانتیمتر در اطراف اتاق نوشیدنی و ستون ها تغییر می کند. فضای میان این خطوط نیز از حدود 23 سانتیمتر در مرکز رستوران تا 5/7 سانتیمتر در اطراف ستون ها متغیر است و ریتمی از تراکم و گشودگی را در دکوراسیون داخلی به وجود می آورد. کفسازی ها، رومیزی ها و نیمکت ها هم زمینه ای راه راه در دکوراسیون رستوران و در طول اتاق غذاخوری به وجود می آورند و به طور بصری آن را از سالن استراحت جلوی ساختمان جدا می کنند. در سالن استراحت، بخش کافه، کفسازی و رومیزی ها از چوب تیره ی درخت گردو ساخته شده اند و جلوه زیبایی به دکوراسیون داخلی فضا می بخشند.

قسمت اتاق غذاخوری خصوصی رنگ سبز به بخش های چوبی داخلی و در دیواره ی مات اعمال شده و یک جداره ی رزین در جایگاه انتظار تعبیه شده است. در خلال آفریدن یک چشم انداز داخلی متمایز، سقف به عنوان نقطه ای مقابل به فضاهای خارجی در نظر گرفته شد. تهرانی در خصوص ارتباط میان سقف و نما می گوید: "بیشتر بر اساس ناهماهنگی است تا یکپارچگی."

دفتر معماری دِآ در ترکیب طرحی مجهز به امکانات مالی خوب با یک روح جسور توانست بیشترین کارکرد را از سیستم ساده ی ظریف موجود ببرد. معماران در اقدامی منحصر به فرد، طی فرایند پنهان کردن سیستم مکانیکی و تامین صفحه ی آکوستیک به منظور تقلیل صدا برای کاربران، هویت میژه ای به دکوراسیون رستوران بخشیدند، در حالی که زیرساخت را هم از دید پنهان کرده و به طرزی نمایشی حالتی از حرکت به آن دادند. رستوران بنکیو یک معماری توأم با دکوراسیون داخلی فوق العاده را پیش روی شما قرار می دهد که به اشتیاق در صدد جلب توجه شماست و هرگز به مهمانانش اجازه نمی دهد جایی که در آن هستند را فراموش کنند. این رستوران با ظاهری نمایشی دست به خلق فضایی زده که صرف غذا در آنجا واقعا تجربه ای لذت بخش باشد.

منبع: سایت دکوراسیون داخلی شاه توت به نقل از مجله هنر معماری